STER EDUKACYJNY

Kiedy myślimy o szkole przyszłości i porównujemy naszą wizję z rzeczywistością, wiemy, że są to dwie różne sprawy. Szkoła w Polsce idzie swoją drogą, a świat swoją. Często jest to spowodowane brakiem dobrego dofinansowywania placówek, ale nierzadko konserwatywnym podejściem samych nauczycieli do procesu nauczania. W swoim wystąpieniu na #Hackatonie u Bartosza Chysia  AKCJA AKTYWIZACJA  podkreślałam wagę podejmowania aktywności przez uczących. Często to właśnie od ich zaangażowania w proces edukacyjny, zmiany nastawienia do roli, którą pełnią i wdrożenia przemyślanych działań, zależy efektywność nauczania i zbliżenie się choć trochę do nowocześniejszego sposobu uczenia. Z zaproponowanych działań aktywizujących - po pierwsze nauczyciela, a po drugie włączających w aktywność uczniów - innowacje wydają się odgrywać znaczącą rolę.  Innowacja pedagogiczna jest procesem polegającym na przekształceniu istniejących możliwości w nowe idee i wprowadzenie ich do praktycznego zastosowania (

Razem z Agatą Karolczyk - Kozyrą ( Kreatywny polonista ) i techniczną opieką Irminy Żarskiej ( Irmina Żarska - Rysunkowy język polski ) zorganizowałyśmy 15.01.2021 roku pierwszą Lubuską Noc Belfrów online.  Wydarzenie to patronatem objęli: Wiosna Edukacji , Plan daltoński oraz Wydawnictwo SENSOR . W spotkaniu wzięło udział 17 prelegentów, 3 gości specjalnych (Ewa Radanowicz oraz Anna i Robert Sowińscy) i ponad stu uczestników.  Zaproszeni prelegenci podczas swoich wystąpień dzielili się dobrą energią, doświadczeniami, interdyscyplinarnymi inspiracjami związanymi z aktywnym zdalnym nauczaniem. Wśród gości znaleźli się poloniści, językowcy, pedagodzy, nauczyciele przedmiotów matematyczno – przyrodniczych, wychowania fizycznego, edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej, czyli reprezentanci wszystkich dziedzin na wszystkich szczeblach edukacji. Zaproszenie przyjęła m.in. Zyta Czechowska, czyli Nauczyciel Roku 2019 oraz Jolanta Majkowska ( Specjalni.pl ) Na Lubuskiej Nocy Belfrów obecna by

  Jedną z moich ulubionych metod pracy z uczniami jest metoda projektu.  Uwielbiam wykorzystywać sprawdzone sposoby na to, by uczniowie zyskali umiejętności przydatne im w dalszym życiu. Nie da się ukryć, że łatwiej żyje się osobom, które umieją rozwiązywać twórczo i kreatywnie problemy, sprawnie podejmują decyzje, odpowiednio selekcjonują informacje, potrafią zorganizować sobie pracę, są odpowiedzialni, komunikatywni i oswojeni z publicznymi wystąpieniami.  Praca metodą projektu trenuje właśnie te umiejętności, dlatego dobrze jest zacząć ją wdrażać do swojego warsztatu, ucząc najmłodsze zespoły klasowe.  Wdrażanie umiejętności pracy metoda projektu powinno objąć kilka etapów: Rozpoczynamy od wymyślenia tematu projektu. Mamy tu dowolność, jednak dobrze jest, gdy temat obejmie treści pp lub znacznie je poszerzy i połączy wiadomości z wielu przedmiotów. Następnie tworzymy grupę projektową. Najlepiej, gdy grupa liczy do sześciu osób. Moje doświadczenie podpowiada mi, że projekt realizowan

Niewiele wydarzeń w życiu człowieka [...] napełnia jego duszę taką bezgraniczną radością i poczuciem nieskrępowanej swobody, jak pierwszy dzień wakacji [...]. Lato czeka jak wystawny, wspaniały bankiet, a dni są wypełnione po brzegi słodkim, płynącym powoli czasem, pozwalającym do woli rozkoszować się każdym daniem.   Dan Simmons ,  Letnia noc Zawsze z utęsknieniem czekam na ten magiczny czas, na odpoczynek po wypełnionym ogromem zadań roku szkolnym. Ten był naprawdę wyjątkowy... Mnogość spraw, które mnie wciągnęła, nadała mu niepowtarzalny bieg.  Ponieważ zamierzam w pełni uczestniczyć w letnim, wystawnym bankiecie, rozkoszując się spokojem i wszelkimi wspaniałościami, chcę dokonać pewnych podsumowań... Niewątpliwie ciągle podążam naprzód, co mnie bardzo cieszy. Wiele razy mówiłam o tym, jak bardzo ważne jest pielęgnowanie w sobie pasji i chęci do działania. Moje w przemijającym roku szkolnym koncentrowały się na rozwoju, dzieleniu się i wychodzeniu ze strefy komfortu. Rozwój. Niewąt

Jak często zdajemy sobie sprawę z faktu, że żyjemy w zmieniającym się świecie? Czy w ogóle to dostrzegamy? Nie da się ukryć, że tempo i dynamika transformacji wymusza na nas ciągły ruch, co nie pozostaje bez wpływu na edukację. Właściwie co chwila stajemy przed koniecznością zdefiniowania na nowo roli szkoły, pozycji i roli nauczyciela, a także określenia kierunku, w którym systemowo podążymy. Tempo wdrażania przez szkoły wszelkich najnowszych doświadczeń, które mogłyby efektywniej wspierać ich działalność, jest zbyt wolne. Jeśli chcemy sprostać wymaganiom zmiennej rzeczywistości, musimy przygotować się na asymilację działań unowocześniających edukację oraz usprawniających dotychczasowy porządek rzeczy.  We współczesnych społeczeństwach zauważalne jest bycie w drodze ku "potradycyjnej" nowoczesności, która główny nacisk kładzie na indywidualizację rozumianą jako wyzwolenie się z różnych, również historycznie utrwalanych form. Indywidualizacja w takim rozumieniu prowadzi

Ken Robinson - pedagog, specjalista w dziedzinie edukacji i lider w dziedzinie rozwoju kreatywności, innowacyjności i zasobów ludzkich - w  Kreatywnych szkołach rozwija myśli zawarte w prelekcji Czy szkoły zabijają kreatywność?  Pada tam takie stwierdzenie: Kreatywność to proces generowania oryginalnych pomysłów, które mają wartość. (..) Innowacja natomiast to wprowadzanie nowych pomysłów w życie. Wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że kreatywność i nieszablonowe rozwiązywanie problemów to umiejętności, które w szybko zmieniającej się rzeczywistości są podstawą efektywnego działania. Prawo oświatowe określa (art. 1 pkt 18)  konieczność zapewnienia przez system oświaty kształtowania u uczniów postaw przedsiębiorczości i kreatywności sprzyjających aktywnemu uczestnictwu w życiu gospodarczym, w tym poprzez stosowanie w procesie kształcenia innowacyjnych rozwiązań programowych, organizacyjnych lub metodycznych, a także obowiązek tworzenia przez szkoły i placówki warunków do ro

O tym, jak wielką wagę w życiu ma jakość relacji, mamy okazję przekonywać się praktycznie codziennie. Świadome osoby próbują tak przekształcić rzeczywistość, żeby tworzenie więzi stanowiło jej oś, dlatego że poczucie wspólnoty to jedna z najważniejszych sfer w funkcjonowaniu człowieka. Powiązanie z innymi ludźmi może nas motywować do działania, dać siły lub zmienić całkowicie drogę życiową.  Niesamowita sprawa!  Doświadczam tej niesamowitości bardzo często. Ostatnio zostałam poproszona przez byłą uczennicę o pomoc w tworzeniu pewnego bardzo ciekawego projektu. Zadanie to dotyczy wyboru przyszłego zawodu. Nie byłoby w tym nic odkrywczego, gdyby nie to, że trzeba zacząć tworzenie tej pracy od samego początku, czyli od chwili, kiedy w głowie uczniowskiej powstał pomysł podążania w określonym kierunku. I tu okazuje się, że postawa nauczycielska ma ogromny wpływ na wybory życiowe  uczniów. Bardzo często nauczyciele są osią, od której wszystko się zaczyna - potrafią zniechęcić, za