STER EDUKACYJNY

  Nie da się ukryć, że najbardziej efektywne zajęcia to takie, w których uczniowie wykazują się pełnym zaangażowaniem. Na moich zajęciach sprawdza się pomysł zainteresowania uczniów poprzez osadzenie ich w jakiejś roli - np. detektywa, który zajmuje się przeprowadzeniem lekturowego śledztwa. Taką formułę wykorzystałam kilkakrotnie podczas omawiania "Balladyny" Juliusza Słowackiego. Oto jak pracowaliśmy. Na początku uczniowie dzielą się na zespoły. Robią to w sposób dowolny, możemy też wykorzystać dowolny program do losowania ( Wheeldecide lub opcja losowania na np. na Classroomscreenie ). Wybierają nazwę dla swojej agencji detektywistycznej i wykonują wizytówkę. W tym momencie zazwyczaj przemycam trochę zadań matematycznych - proszę, żeby wykonali wizytówkę o określonych wymiarach i w odpowiedniej skali. Po wykonaniu tego działania agencje otrzymują informację o dokonanych nad jeziorem Gopło zbrodniach. Ich zadaniem jest przeprowadzić śledztwo w tej sprawie i znaleźć sprawcę

  Jedną z moich ulubionych metod pracy z uczniami jest metoda projektu.  Uwielbiam wykorzystywać sprawdzone sposoby na to, by uczniowie zyskali umiejętności przydatne im w dalszym życiu. Nie da się ukryć, że łatwiej żyje się osobom, które umieją rozwiązywać twórczo i kreatywnie problemy, sprawnie podejmują decyzje, odpowiednio selekcjonują informacje, potrafią zorganizować sobie pracę, są odpowiedzialni, komunikatywni i oswojeni z publicznymi wystąpieniami.  Praca metodą projektu trenuje właśnie te umiejętności, dlatego dobrze jest zacząć ją wdrażać do swojego warsztatu, ucząc najmłodsze zespoły klasowe.  Wdrażanie umiejętności pracy metoda projektu powinno objąć kilka etapów: Rozpoczynamy od wymyślenia tematu projektu. Mamy tu dowolność, jednak dobrze jest, gdy temat obejmie treści pp lub znacznie je poszerzy i połączy wiadomości z wielu przedmiotów. Następnie tworzymy grupę projektową. Najlepiej, gdy grupa liczy do sześciu osób. Moje doświadczenie podpowiada mi, że projekt realizowan

Niewiele wydarzeń w życiu człowieka [...] napełnia jego duszę taką bezgraniczną radością i poczuciem nieskrępowanej swobody, jak pierwszy dzień wakacji [...]. Lato czeka jak wystawny, wspaniały bankiet, a dni są wypełnione po brzegi słodkim, płynącym powoli czasem, pozwalającym do woli rozkoszować się każdym daniem.   Dan Simmons ,  Letnia noc Zawsze z utęsknieniem czekam na ten magiczny czas, na odpoczynek po wypełnionym ogromem zadań roku szkolnym. Ten był naprawdę wyjątkowy... Mnogość spraw, które mnie wciągnęła, nadała mu niepowtarzalny bieg.  Ponieważ zamierzam w pełni uczestniczyć w letnim, wystawnym bankiecie, rozkoszując się spokojem i wszelkimi wspaniałościami, chcę dokonać pewnych podsumowań... Niewątpliwie ciągle podążam naprzód, co mnie bardzo cieszy. Wiele razy mówiłam o tym, jak bardzo ważne jest pielęgnowanie w sobie pasji i chęci do działania. Moje w przemijającym roku szkolnym koncentrowały się na rozwoju, dzieleniu się i wychodzeniu ze strefy komfortu. Rozwój. Niewąt

Realizując podstawę programową w szkole podstawowej, napotykam czasem na treści, które stanowią dla mnie nie lada wyzwanie. Za takie właśnie uważam twórczość dwóch wieszczów polskich - Mickiewicza i Słowackiego. W czwartej klasie pracuję z fragmentami Pana Tadeusza ,  kontynuuję to w klasie piątej, a także zajmuję się pamiętnikiem Zofii Bobrówny. Jak sprawić, żeby uczniowie poczuli miętę do wdzięcznych utworów obu romantycznych poetów?  Zgromadziłam materiały, które mogą posłużyć za inspirację. 1. Najpierw standardowo wprowadzam garść faktów biograficznych. Nie do zapamiętania, ale do poznania. Staram się uczynić z wieszczy realne osoby, bo to gwarantuje chęć zrozumienia ich twórczości. Nauczanie online pomaga w przemyceniu faktów z życia znanych osób, bo można zadbać o to, by były one zaprezentowane w ciekawy sposób. Źródło zdjęć: Wikipedia, połączenie własne.  W przypadku Juliusza Słowackiego odesłałam uczniów do wiarygodnego źródła, jakim jest Encyklopedi

Jak często zdajemy sobie sprawę z faktu, że żyjemy w zmieniającym się świecie? Czy w ogóle to dostrzegamy? Nie da się ukryć, że tempo i dynamika transformacji wymusza na nas ciągły ruch, co nie pozostaje bez wpływu na edukację. Właściwie co chwila stajemy przed koniecznością zdefiniowania na nowo roli szkoły, pozycji i roli nauczyciela, a także określenia kierunku, w którym systemowo podążymy. Tempo wdrażania przez szkoły wszelkich najnowszych doświadczeń, które mogłyby efektywniej wspierać ich działalność, jest zbyt wolne. Jeśli chcemy sprostać wymaganiom zmiennej rzeczywistości, musimy przygotować się na asymilację działań unowocześniających edukację oraz usprawniających dotychczasowy porządek rzeczy.  We współczesnych społeczeństwach zauważalne jest bycie w drodze ku "potradycyjnej" nowoczesności, która główny nacisk kładzie na indywidualizację rozumianą jako wyzwolenie się z różnych, również historycznie utrwalanych form. Indywidualizacja w takim rozumieniu prowadzi

Ken Robinson - pedagog, specjalista w dziedzinie edukacji i lider w dziedzinie rozwoju kreatywności, innowacyjności i zasobów ludzkich - w  Kreatywnych szkołach rozwija myśli zawarte w prelekcji Czy szkoły zabijają kreatywność?  Pada tam takie stwierdzenie: Kreatywność to proces generowania oryginalnych pomysłów, które mają wartość. (..) Innowacja natomiast to wprowadzanie nowych pomysłów w życie. Wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że kreatywność i nieszablonowe rozwiązywanie problemów to umiejętności, które w szybko zmieniającej się rzeczywistości są podstawą efektywnego działania. Prawo oświatowe określa (art. 1 pkt 18)  konieczność zapewnienia przez system oświaty kształtowania u uczniów postaw przedsiębiorczości i kreatywności sprzyjających aktywnemu uczestnictwu w życiu gospodarczym, w tym poprzez stosowanie w procesie kształcenia innowacyjnych rozwiązań programowych, organizacyjnych lub metodycznych, a także obowiązek tworzenia przez szkoły i placówki warunków do ro